Witbuikzandhoen – Pin-tailed sandgrouse
De Witbuikzandhoen is een prachtige vogelsoort welke men vaak alleen op afstand ziet, het is namelijk een schuwe soort. Hij wordt ca. 31 tot 39cm groot. Het mannetje heeft een witte buik, gescheiden van de donker oranjebruine borst door een zwarte streep. De oranjebruine keel wordt van de borst gescheiden door een zwarte streep. De bovendelen zijn olijfgroen met ronde gele vlekken, de vleugeldekveren goudgroen met zwarte dwarsstrepen. De kop is oranjebruin met een zwarte oogstreep en keelstreep. Het vrouwtje lijkt op het mannetje, maar heeft weinig groen maar is meer gemarmerd. Verder heeft zij twee zwarte banden op de bovenborst en ontbreekt de zwarte keelstreep. De ondersoort P. a. caudacutus is iets fletser van kleur.
Voedsel
De Witbuikzandhoen foerageert vaak in groepen en verzamelt zich regelmatig in grote aantallen bij waterpoelen, waar de vogels kort na zonsopgang naartoe vliegen om te drinken. Overdag verspreiden ze zich om zaden te zoeken, die het belangrijkste onderdeel van hun dieet vormen. Ze eten daarnaast ook knoppen, groene scheuten en bladeren. Ze geven de voorkeur aan vlinderbloemige zaden en eten ook zaden van duizendknoop (Polygonum), boekweit (Fagopyrum), Salicornia, Artemisia, kameeldoorn (Alhagi), zonneroos (Helianthemum) en asphodel (Asphodelus). In gecultiveerde gebieden eten ze graan en de zaden van peulgewassen. Kevers en andere kleine ongewervelde dieren worden soms gegeten en gruis wordt geconsumeerd om de inhoud van het eten te helpen vermalen.
Wetenschappelijk
Witbuikzandhoen,Pin-tailed sandgrouse,Pterocles alchata
Stam: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Pteroclidiformes
Familie: Pteroclididae
Geslacht: Pterocles
Soort: Pterocles alchata
Biotoop
Deze zandhoen leeft op open gebieden van steenachtig land, semi-aride gebieden aan de rand van woestijnen, boomloze vlaktes en soms uitgedroogde slikken. In de winter foerageert hij op geploegd of braakliggend land maar geeft de voorkeur aan zandgronden en is veel minder afhankelijk van vegetatie dan het Zwartbuikzandhoen (Pterocles orientalis), dat een vergelijkbaar bereik heeft. Hij komt niet voor op hoogten boven de ce. 1.000 meter.
Voorkomen
De Witbuikandhoen broedt in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, Turkije, Iran, Irak en Kazachstan. In Europa broedt hij in Spanje, Portugal en het zuiden van Frankrijk. Oosterse populaties, met name die uit Kazachstan, migreren in de winter naar Pakistan en delen van Noord-India.
Trefwoorden
Pterocles, Pteroclididae, Pteroclidiformes, Spanje 2021
